Ρήγα, Β., Αναγνωστοπούλου, Λ. 2005, 'Ενδοσχολική επιμόρφωση στη διαπολιτισμική αγωγή'. Στο Μπαγάκης, Γ. (επιμ.), Επιμόρφωση και επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού, σελ. 399-407, Αθήνα: Μεταίχμιο. 6ο Ετήσιο Συνέδριο Επιμόρφωση και Επαγγελματική Ανάπτυξη του Εκπαιδευτικού, της Μονάδας Μεθοδολογίας και Προγραμμάτων Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Πατρών, Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών, Πάτρα 30 Απριλίου - 2 Μαΐου 2004. Πρόσθετες Πληροφορίες: Περίληψη: Η ανάγκη για διαπολιτισμική αγωγή στο χώρο της προσχολικής αγωγής έχει γίνει ιδιαίτερα αισθητή εξαιτίας της αυξημένης εισροής αλλοδαπών παιδιών, το ποσοστό των οποίων σε ορισμένους παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία στο κέντρο της Αθήνας κυμαίνεται από 60% έως και 90%. Ερευνήθηκε ένα εναλλακτικό σχήμα επιμόρφωσης (ερευνητικό, ενδοσχολικό, συμμετοχικό) στη διαπολιτισμική αγωγή, το οποίο ακολουθεί τις αρχές εκπαίδευσης ενηλίκων, εμπνέεται από την έρευνα δράσης και εφαρμόστηκε επί ένα χρόνο στο προσωπικό των παιδικών σταθμών του Δήμου Αθηναίων. Για την αξιολόγηση του επιμορφωτικού προγράμματος χρησιμοποιήθηκαν τριών ειδών αξιολογήσεις: ενδιάμεσες ρυθμιστικές αξιολογήσεις, ετήσια και συνολική αξιολόγηση. Τα αποτελέσματα ανέδειξαν τη βελτίωση της ικανότητας των παιδαγωγών στο να παρατηρούν τη συμπεριφορά των παιδιών, να αναλύουν παιδαγωγικές καταστάσεις και να αναζητούν λύσεις, να πειραματίζονται σε νέες ρυθμίσεις και να εκτιμούν την αποτελεσματικότητα των δράσεών τους με κριτήριο τη συμπεριφορά των παιδιών. Το κλίμα κατά τη διάρκεια της επιμόρφωσης τους οδήγησε στην υπέρβαση παλαιών βιωμάτων, στην τάση να εμβαθύνουν σε θέματα που αφορούν έννοιες της διαπολιτισμικής αγωγής και στην ισότιμη αντιμετώπιση όλων των παιδιών.

Riga, V., Zampelaki, T. (2005). The role of the play in the daily program of the kindergartens: A field research in Greek Kindergartens, Twelfth International Conference on Learning, Faculty of Education at the University of Granada, 11-14 July 2005, Spain.

Sotiropoulos, L. 2005, 'Integrer a la fois le "social" et l' "individuel" dans l' analyse ethnographique'. Revue Europeenne d'Ethnographie de l'Education, vol. 4, pp. 95-100

Καραλής, Θ. (2005). Αξιολόγηση προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Καραλής, Θ. (2005). Σχεδιασμός προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Riga, V., Printzou, M. 2006, 'Le jeu dans l’éducation interculturelle. La recherche en action'. In Proceedings of 8e Biennale Internationale de l’éducation et de la formation, Lyon (France), 11-14 Avril 2006. Lyon: INRP & APRIEF. Πρόσθετες Πληροφορίες: Περίληψη: La diffusion de l’approche interculturelle est indispensable dans toutes les écoles, même dans les classes «homogènes», puisque celles-ci réunissent des enfants et des professeurs d’origines différentes. Ainsi dans cette étude, la notion d’éducation interculturelle ne signifie pas seulement une rencontre de cultures nationales, mais aussi une rencontre de cultures individuelles. Il s’agit d’une procédure dynamique et non statique, interactive et interdépendante entre des personnes différentes, mais de même nationalité et classes sociales. La motivation finale étant de bâtir une société ouverte caractérisée par l’isonomie, la compréhension mutuelle, l’acceptation de tous et la solidarité. L’objectif principal de cette étude est d’apprécier le rôle du jeu dans la formation d’une conscience interculturelle en examinant et en analysant les opinions et les comportements des enfants eu égard aux questions afférentes à l’éducation interculturelle. La méthode scientifique suivie au cours de cette étude est la recherche action. Elle fut introduite pendant trois mois et de manière quotidienne dans la population de deux écoles maternelles publiques d’une île grecque. Le recueil des données s’est appuyé sur le carnet de bord rassemblant les observations du chercheur-éducateur, sur des entretiens avec les enfants du groupe étudié et de l’équipe de contrôle au début et à la fin de l’étude, ainsi que sur l’organisation d’une série d’activités ludiques, lesquelles traitent des notions fondamentales de l’éducation interculturelle (connaissance de soi et acquisition d’une image de soi positive, adoption de l’identité du groupe, échange, interaction, collaboration, réciprocité- solidarité, reconnaissance des similitudes et des différences, tolérance et respect des différences, identification et action contre les stéréotypes). L’analyse qualitative des données a dévoilé que l’approche de l’éducation interculturelle par l’intermédiaire du jeu a permis aux enfants d’aborder la différence non comme un obstacle inévitable à la communication, mais plutôt comme un stimuli pour se rapprocher l’un de l’autre. De plus, elle a confirmé les conclusions d’autres études qui soulignent que les connaissances que les enfants ont acquises concernant toutes sortes de différences divergent suivant leur environnement social et culturel. Enfin, l’environnement familial et d’une façon plus général, le contexte social a constitué un obstacle au changement de l’attitude des enfants quant aux différences de race et de sexe.

Ρήγα, Β. 2006, 'Η έρευνα δράσης σε πολυπολιτισμικό περιβάλλον παιδιών προσχολικής ηλικίας. Virtual School. The Sciences of Education Online, τόμος 3, αρ. 3, σελ. 1-13. Πρόσθετες Πληροφορίες: Περίληψη: Θέλοντας να οργανώσουμε και να βελτιώσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονταν οι παιδαγωγοί και ζούσαν τα παιδιά σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, καθώς και την ποιότητα διδασκαλίας και μαθησιακής διαδικασίας, εκπονήθηκε έρευνα δράσης που διήρκεσε ένα χρόνο. Αφορμή ήταν τα σχέδια δράσης που οργανώθηκαν από τις παιδαγωγούς, τα οποία προέκυψαν από τις εξής διαπιστώσεις: την έλλειψη συνεργασίας και επικοινωνίας, λεκτικής και μη, μεταξύ των παιδιών, και τα αυξημένα κρούσματα επιθετικότητας με εκδηλώσεις ρατσιστικού περιεχομένου από τα παιδιά. Χρησιμοποιήθηκε ένας πολλαπλός τρόπος συλλογής δεδομένων (ημερολόγιο, οπτικοακουστικά μέσα, κλείδες παρατήρησης, πίνακες κωδικοποίησης, συνεντεύξεις, ερωτηματολόγια, έργα παιδιών). Τα κριτήρια αξιολόγησης της έρευνας αφορούσαν: α) στο βαθμό συμμετοχής και εμπλοκής των παιδιών στις δράσεις, β) στη βελτίωση της λεκτικής και μη λεκτικής επικοινωνίας τους, γ) στην ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των παιδιών, δ) στο βαθμό λήψης πρωτοβουλίας από τα παιδιά, ε) στην επέκταση των δραστηριοτήτων από τα παιδιά και την προσαρμογή της αρχικής ιδέας σε άλλους τομείς δράσεις. Τα αποτελέσματα της έρευνας ανέδειξαν βασικές ικανότητες που ανέπτυξαν τα παιδιά, όπως η γέννηση καινούργιων κωδικών προφορικής επικοινωνίας, ο υψηλός βαθμός προσαρμοστικότητας σε διάφορες καταστάσεις, η αυξημένη περιέργεια, η δημιουργικότητα και εφευρετικότητα, η κοινωνικότητα και υπευθυνότητα.