Ψυχοκινητική ή Φυσική Αγωγή;

Ρήγα, Β. 2008, 'Ψυχοκινητική ή Φυσική Αγωγή;'. Σύγχρονο Νηπιαγωγείο, τόμος 62, σελ. 90-99. Πρόσθετες Πληροφορίες: Περίληψη: Η εργασία, σε ένα πρώτο επίπεδο, μελετά την ευρεία και πολυδιάστατη έννοια της ψυχοκινητικής, η οποία εμφανίστηκε στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πριν τριάντα περίπου χρόνια. Στη διάρκεια αυτών των ετών ενσωματώθηκε στο αναλυτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου, όπως και του δημοτικού σχολείου, και θεωρήθηκε σημαντικός παράγοντας για την εξέλιξη του παιδιού. Παρόλα αυτά, η εκπαιδευτική κοινότητα δεν κατάλαβε για ποιο λόγο, ενώ το 1980 έπρεπε να διδάσκει ρυθμική και φυσική αγωγή στο νηπιαγωγείο, το 1989 δίδαξε την ψυχοκινητική και το 2001 επανήλθε στη φυσική αγωγή, χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη επιμόρφωση, όπως και αποσαφήνιση της διαφοράς ή μη των δύο όρων. Σε ένα δεύτερο επίπεδο επιχειρείται η κατανόηση και η αναγκαιότητα αυτής της αλλαγής εφόσον κατά βάσει και τα δύο αντικείμενα κινούνται περίπου στο ίδιο πλαίσιο όσον αφορά την εκπαίδευση στο νηπιαγωγείο. Και τα δύο μαθήματα έχουν ως «βασικό εργαλείο», για την αγωγή του παιδιού, την κίνηση, η οποία θεωρείται ως «μέσο» στην ψυχοκινητική αγωγή και ως «σκοπός» στη φυσική αγωγή για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Και τα δύο συμφωνούν ότι δεν πρέπει να θεωρούμε την κίνηση μόνο ως βιολογική διαδικασία αλλά ότι συνδέεται με τη συνολική δράση του παιδιού και την ύπαρξή του. Συνεπώς, η ψυχοκινητική και η φυσική αγωγή είναι δύο συμπληρωματικές εκπαιδευτικές προσεγγίσεις του σώματος και του ατόμου, ενώ αυτό που τις διαφοροποιεί είναι ο ίδιος ο σκοπός τους. Αν θέλουμε να «αποφασίσουμε» για το τι είδους αγωγή και εκπαίδευση πρέπει να εφαρμόζεται στην προσχολική ηλικία, θα πρέπει τόσο η πολιτεία όσο και οι εκπαιδευτικοί να αποσαφηνίσουν το στόχο της αγωγής και εκπαίδευσης των παιδιών μέσω της κίνησης αλλά και να συνειδητοποιήσουν τη σημαντικότητα των σωματικών, κινητικών, αισθητηριακών εμπειριών για την εξέλιξη του ατόμου.